Η νέα ανάλυση, που δημοσιεύουν η διαΝΕΟσις και το Παρατηρητήριο Περιφερειακών Πολιτικών, ασχολείται με την περιφερειακή διάσταση της εισοδηματικής φτώχειας στην Ελλάδα
Στο ερώτημα του «πόσοι είναι οι φτωχοί» σε κάθε ελληνικη περιφέρεια, αλλά και στο «πόσο φτωχοί είναι οι φτωχοί σε κάθε περιφέρεια» απαντάει η νέα έρευνα της ΔιαΝΕΟσις από κοινού με το Παρατηρητήριο Περιφερειακών Πολιτικών. Τα μεγαλύτερα ποσοστά φτώχειας παρουσιάζονται στη Δυτική Ελλάδα, ενώ αντίθετα η Στερεά Ελλάδα έχει το μικρότερο ποσοστό.
Τα ποσοστά φτώχειας της Αττικής και του Νοτίου Αιγαίου είναι σταθερά πιο χαμηλά από τον εθνικό μέσο όρο. Το ίδιο ισχύει εν πολλοίς για την περιφέρεια Κρήτης και, σε μικρότερο βαθμό για την Ήπειρο και τα Ιόνια Νησιά.
Αντίθετα, στις περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας, Δυτικής Ελλάδας και Πελοποννήσου, το ποσοστό φτώχειας είναι διαρκώς υψηλότερο του εθνικού μέσου όρου.
Kαι προχωράμε στο ερώτημα «πόσο φτωχοί είναι οι φτωχοί;». Το ποσοστό των ανθρώπων που βρίσκονται στο κατώφλι της φτώχειας, είναι ένας σημαντικός δείκτης, αλλά δεν δίνει ολόκληρη την εικόνα. Για παράδειγμα, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων που είναι, μεν, κάτω από το όριο, αλλά σε μικρή απόσταση από αυτό, δεν αντιστοιχεί στην ίδια κοινωνική πραγματικότητα με έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων που είναι, επιπλέον, πολύ πιο κάτω από το όριο. Η απόσταση των φτωχών από τη γραμμή φτώχειας μετριέται κατά κανόνα με τον δείκτη FGT2.
Μεταξύ 2019 και 2020, το εθνικό χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε, από 2,6 σε 2,8.
Σε περιφερειακό επίπεδο, εν έτει 2019 το χάσμα αυτό ήταν μικρότερο του εθνικού χάσματος σε 8 από τις 13 περιφέρειες (στις τρεις από αυτές αρκετά οριακά). Μεταξύ των μεταβολών που παρατηρήθηκαν ανάμεσα στο 2019 και στο 2020, η πιο εντυπωσιακή ήταν στην περιφέρεια Ιονίων Νήσων: από 0,8% σε 2,5 – και πάλι, βέβαια, χαμηλότερα από το εθνικό τετραγωνισμένο χάσμα.
Την ίδια περίοδο, το χάσμα αυξήθηκε, επίσης, στη Στερεά Ελλάδα και, σε μικρότερο βαθμό, στην Ήπειρο, στη Θεσσαλία, στη Δυτική Ελλάδα και στην Πελοπόννησο. Αντίθετα, το Νότιο Αιγαίο, η Κρήτη, η Ανατολική Μακεδονία-Θράκη και η Δυτική Μακεδονία είχαν μειωμένο χάσμα φτώχειας.
Οι περιφέρειες Νοτίου Αιγαίου και Κρήτης ήταν, βεβαίως, σε πιο πλεονεκτική θέση – αφού είχαν ταυτόχρονα χαμηλότερο του εθνικού ποσοστό φτώχειας και χαμηλότερο χάσμα φτώχειας. Αντίστοιχα και στην Αττική, η οποία σημείωσε, μεν, μια οριακή αύξηση του χάσματος φτώχειας μεταξύ 2019 και 2020, αλλά διαχρονικά έχει χαμηλότερα ποσοστά φτώχειας από τα αντίστοιχα εθνικά (τα οποία στο διάστημα αυτό, μάλιστα, διευρύνθηκαν κατά περισσότερο από μία μονάδα).
Οι σημαντικές αυτές αποκλίσεις ανάμεσα στην Αττική και τις υπόλοιπες περιφέρειες αναδεικνύουν το σημαντικό χάσμα μεταξύ πρωτεύουσας και περιφέρειας τόσο στις επιπτώσεις της πανδημίας, όσο και ευρύτερα. Ταυτόχρονα, και οι υπόλοιπες σημαντικές διαφορές μεταξύ των δεικτών των περιφερειών υπογραμμίζουν τη σημασία ενός καλύτερου σχεδιασμού πολιτικών καταπολέμησης της φτώχειας σε περιφερειακό επίπεδο, υπογραμμίζεται στη μελέτη.
