Έναν μόλις χρόνο μετά τις καταστρεπτικές πυρκαγιές, ο Έβρος στέρεψε από νερό
Ο σπουδαιότερος βιότοπος της πατρίδας μας και ένας από τους σημαντικότερους στην υδρόγειο, καταστρέφεται εξαιτίας της αναλγησίας της πολιτείας, η οποία διαχειρίζεται αυτού του είδους τις κρίσεις, με μη εφαρμόσιμες αποφάσεις, εξαγγελίες, ημίμετρα και παραστάσεις πολιτικών συμφερόντων.
Το καρβουνιασμένο από τις πυρκαγιές του 2023 τοπίο, δεν πρόλαβε να ξεκινήσει την ανανέωση της βλάστησης και αντί για φρέσκο νερό του ποταμού, το Δέλτα πλημύρισε με θαλασσινό νερό, το οποίο καταστρέφει φυτά και ζώα.
Η αποστράγγιση
Είναι γνωστό, ότι ο ποταμός Έβρος περνά πρώτα από Βουλγαρικό έδαφος και στη συνέχεια από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Τουρκία. Η παλαιά του κοίτη, αποτελεί και το φυσικό σύνορο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, αλλά σήμερα δεν έχει καθόλου νερό, αφενός διότι στην Ελλάδα έχει δημιουργηθεί τεχνητά, νέα κατεύθυνση ροής (η γνωστή Ευθυγράμμιση), αφετέρου στην Τουρκία έχει γίνει κάτι ανάλογο, με αποτέλεσμα το νερό να περνά από αυτές τις τεχνητές διαύλους για να μην διασκορπίζεται ανεξέλεγκτα.
Στο ελληνικό έδαφος είχε κατασκευαστεί και φράγμα για να συγκρατηθούν τα γλυκά νερά, το οποίο εδώ και χρόνια έχει καταστραφεί και το κράτος μας δεν ασχολήθηκε να το επιδιορθώσει. Φράγμα έχουν κάνει όμως και οι Τούρκοι, όπως και οι Βούλγαροι, ούτως ώστε να εκμεταλλεύονται τα γλυκά νερά του Έβρου για λόγους άρδευσης κ.λπ. Βέβαια, τα δικά τους φράγματα κάνουν μία χαρά τη δουλειά, ενώ το δικό μας παραμένει σπασμένο και άχρηστο.
Φέτος το νερό του Έβρου καταναλώνεται όλο στην Βουλγαρία και στην Τουρκία, με αποτέλεσμα να μην φτάνει στο Ελληνικό έδαφος ούτε σταγόνα. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο ότι δεν φτάνει στην Ελλάδα νερό από τον ποταμό, αλλά ότι εξαιτίας αυτού του γεγονότος, έχει εισχωρήσει σε τεράστια χερσαία έκταση νερό της θάλασσας, έτσι που το Δέλτα σταδιακά μετατρέπεται σε θαλασσινό τοπίο.
Τα άγρια άλογα
Στο Δέλτα του Έβρου εδώ και πολλά χρόνια, ζούνε αγέλες άγριων αλόγων, τα οποία περιφέρονται ελεύθερα και αποτελούν ένα από τα πολλά ζωντανά αξιοθέατα της περιοχής.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι τα άλογα αυτά, δεν είναι απόγονοι κάποιων αρχαίων άγριων ίππων, αλλά βρέθηκαν στην περιοχή, όταν κάποιοι ντόπιοι αντικατέστησαν τα υποζύγιά τους με μηχανικά μέσα μεταφοράς.
Όσοι δεν ήθελαν να τα θανατώσουν, τα εγκατέλειπαν στο Δέλτα, όπου υπήρχε επάρκεια τροφής και νερού, για να ζήσουν ελεύθερα την υπόλοιπη ζωή τους. Πολλά από αυτά ζευγάρωσαν μεταξύ τους και η αναπαραγωγή ήταν φυσική συνέπεια της ελευθερίας. Ο ακριβής αριθμός των αλόγων του Έβρου δεν είναι γνωστός, διότι κανένας δεν ασχολήθηκε με την απογραφή τους.
Παρόλα αυτά, όσοι ασχολούνται με παροχή υπηρεσιών στους τουρίστες, τα εκμεταλλεύονται σαν ένα από τα πολλά ζώντα αξιοθέατα του Νότιου Έβρου. Βέβαια οι ντόπιοι κτηνοτρόφοι οι οποίοι εκτρέφουν βοοειδή ελευθέρας βοσκής, αντιδρούν και διαμαρτύρονται για την παρουσία τους, εκτιμώντας ότι ο αριθμός τους ξεπερνάει τις 2.000 άτομα, πράγμα που σημαίνει ότι καταναλώνουν πολλή τροφή, σε βαθμό που δεν υπάρχει επάρκεια για τα γελάδια τους.
Όπως και να έχει το θέμα, τα άγρια άλογα του Έβρου είναι εκεί και απολαμβάνουν της πλήρους προστασίας ντόπιων και επισκεπτών, με αποτέλεσμα να αυξάνονται και να πληθύνονται. Ξαφνικά φέτος, οι άνθρωποι που ζουν εκεί και πονάνε το Δέλτα, διαπίστωσαν ότι τα άλογα άρχισαν το ένα μετά το άλλο να πεθαίνουν εξαιτίας της έλλειψης γλυκού νερού. Όπως είναι φυσικό τα άλογα έχουν μεγάλες ανάγκες από πόσιμο νερό και επειδή δεν έβρισκαν στην περιοχή τους, άρχισαν να πίνουν νερό της θάλασσας η οποία εισχώρησε στο Δέλτα, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν.
Οι ντόπιοι (ψαράδες, κτηνοτρόφοι, καλυβιέρηδες κ.λπ.) στην προσπάθεια να σώσουν όσα μπορούν, μεταφέρουν νερό με βαρέλια και δεξαμενές για να ποτίσουν τα άλογα, όμως αυτό δεν είναι εύκολο, διότι είναι αδύνατο να τα συγκεντρώσει κανείς σε συγκεκριμένες περιοχές, καθώς πρόκειται για αγρίμια τα οποία δεν αισθάνονται άνετα ούτε με την ανθρώπινη παρουσία, ούτε με τον συνωστισμό. Περιττό βέβαια να πει κανείς, ότι η πολιτεία καθώς και όλες οι «υπερευαίσθητες» φιλοζωικές και οικολογικές οργανώσεις είναι απούσες και τυρβάζουν περί άλλων.
Τα πουλιά και τα υπόλοιπα θηλαστικά
Ενδιαφέρον έχει το γεγονός ότι σε αυτή την κρίση έλλειψης νερού, που απειλεί σε μεγάλο βαθμό τη χλωρίδα και την πανίδα του σπουδαιότερου βιοτόπου της χώρας μας, καμία από τις Οργανώσεις που «κόπτονται» για την προστασία της άγριας ζωής, δεν έχει δώσει σημεία ζωής.
Όλες οι ΜΚΟ που κατηγορούν το κυνήγι, την αλιεία, την κτηνοτροφία και γενικότερα τις ανθρώπινες δραστηριότητες, είναι άφαντες και δεν έχουν κάνει την παραμικρή κίνηση.
Το θαλασσινό νερό καταστρέφει τη βλάστηση του Δέλτα, σκοτώνει όλους τους υδρόβιους οργανισμούς που αποτελούν τροφή για τα πουλιά και τα αγρίμια μιας περιοχής που θεωρείται ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας για την άγρια ζωή.
Αξίζει να σημειώσουμε, ότι από τα 450 είδη πουλιών που ενδημούν ή επισκέπτονται την πατρίδα μας, στον Έβρο συναντώνται περισσότερα από 360 είδη. Πού είναι λοιπόν οι οικολόγοι και οι φιλόζωοι που επί δεκαετίες κατηγορούν τους κυνηγούς και πέτυχαν να απαγορευτεί το κυνήγι και το ψάρεμα στο μεγαλύτερο μέρος των εκβολών του ποταμού;
Πού είναι όλοι εκείνοι που έκαναν διαδηλώσεις, παραστάσεις, προσφυγές σε Ελλάδα και Ευρώπη για να γκρεμιστούν οι καλύβες των ψαράδων επειδή μερικές από αυτές φιλοξενούν τον χειμώνα και κυνηγούς;
Εκείνοι που αδιαφορούσαν ακόμη για την ιδιαίτερη σημασία εθνικής ασφάλειας με την παρουσία ανθρώπων δίπλα στα σύνορά μας, εκεί απ’ όπου μπαινοβγαίνουν στη χώρα μας οι… ορδές των βαρβάρων; Όλοι αυτοί με το πρόσχημα της προστασίας της άγριας ζωής ήθελαν να μετατρέψουν το Δέλτα σε ένα ζωντανό μουσείο, μέσα από το οποίο όμως γίνεται τεράστια διακίνηση ψυχών, ουσιών, παρανομίας και εγκληματικότητας. Τώρα που το Δέλτα μετατρέπεται σε νεκροταφείο ζώων και φυτών, τώρα που τα «αξιοθέατα» πουλιά μεταναστεύουν γι άλλη γη γι άλλους τόπους, τι θέση πήραν, τι ενέργειες έκαναν;
Ποιοι απ’ αυτούς όλους πήραν ένα τενεκέ νερό να ποτίσουν τα ζώα που αναγκάζονται να πίνουν θάλασσα και ν’ αφήνουν τα κοκαλάκια τους στην ξεραμένη λάσπη;
Η πολιτεία που είναι; Τί ενέργειες έκανε για να σταματήσει αυτή η παράλογη, παράνομη και καταστροφική υπερεκμετάλλευση των νερών του ποταμού από τους Βούλγαρους και τους Τούρκους;
Δυστυχώς δεν έκανε τίποτα. Μόνο μερικοί ρομαντικοί ευαισθητοποιημένοι ντόπιοι από αυτούς που θέλουν να εκδιώξουν από το Δέλτα, φορτώθηκαν βαρέλια και δεξαμενές με γλυκό νερό να ποτίσουν όσα ζώα μπορούν, μήπως και σώσουν μερικά από αυτά.
Η διαχείριση είναι μία εύηχη λέξη, δυστυχώς όμως έγινε κενή περιεχομένου στην Ελλάδα.
